miércoles, 30 de noviembre de 2011

El mundo ya no es digno de la palabra

El mundo ya no es digno de la palabra
Nos la ahogaron adentro
Como te asfixiaron
Como te desgarraron a ti los pulmones
Y el dolor no se me aparta
Solo queda un mundo
Por el silencio de los justos
Solo por tu silencio y por mi silencio, Juanelo.

Javier Sicilia
(2011, tras el asesinato de su hijo).

El poeta mexicano Javier Sicilia declaró que este era su último poema. Lo compuso en el avión que le traía al México donde su hijo Juan Francisco, de 24 años, acababa de ser asesinado. Cerca de la ciudad de Cuernavaca siete jóvenes habían sido torturados y asfixiados. Uno de ellos era Juan Francisco. Puede leerse más información: en este blog, Carne Cruda, de RNE. En este artículo de El País.
Esta semana, el padre coraje Nepomuceno Moreno ha sido también asesinado tras denunciar ante las autoridades a los responsables de la muerte de su hijo. El mundo debería ser un clamor para que en México se detenga esta siniestra cadena de impunidad asesina.

martes, 29 de noviembre de 2011

Rey don Sancho, Rey don Sancho

"¡Rey don Sancho, Rey don Sancho,
no digas que no te aviso,
que de dentro de Zamora
un alevoso ha salido!
Llámase Vellido Dolfos,
hijo de Dolfos Vellido;
cuatro traiciones ha hecho,
y con esta serán cinco.
Si gran traidor fue el padre,
mayor traidor es el hijo."
Gritos dan en el real,
a don Sancho han mal herido;
muerto le ha Vellido Dolfos,
gran traición ha cometido.
Desque le tuviera muerto,
metiose por un postigo;
por las calles de Zamora,
va dando voces y gritos:
"Tiempo era, doña Urraca,
de cumplir lo prometido."

Anónimo
(Siglo XV)

Joaquín Díaz, eminente folclorista, ha realizado esta bellísima versión cantada del romance. Os invitamos a escucharla.


miércoles, 23 de noviembre de 2011

El lagarto está llorando


   ... Federico García Lorca (1898-1936)
...................................................................  A mademoiselle Teresita Guillén
......................................................................tocando su piano de seis notas

...El lagarto está llorando.
La lagarta está llorando.

...El lagarto y la lagarta
con delantalitos blancos.

...Han perdido sin querer
su anillo de desposados.

...¡Ay, su anillito de plomo,
ay, su anillito plomado!

...Un cielo grande y sin gente
monta en su globo a los pájaros.

...El sol, capitán redondo,
lleva un chaleco de raso.

...¡Miradlos qué viejos son!
¡Qué viejos son los lagartos!

...¡Ay cómo lloran y lloran,
¡ay!, ¡ay!, cómo están llorando! 

Federico García Lorca
(Canciones, 1921-1924)

martes, 22 de noviembre de 2011

El pájaro ruiseñor

A mí me canta en el pecho
un pájaro ruiseñor.

A ti te canta en la boca
el beso que te doy yo.

¡Cuántas aves se reúnen
para hacerse una canción!

Abro la mano y espero
que se pose el ruiseñor.

Cierras la boca y en ella
se mete mi corazón.

Cuídalo como yo cuido
en mi pecho al ruiseñor. 

Carmen Conde
(Despertar, 1988)

miércoles, 16 de noviembre de 2011

Quantas sabedes amar amigo


Detalle de una miniatura de las Cantigas de Santa María (s. XIII), con dos músicos tocando la zummara

Quantas sabedes amar amigo
treides comig' a lo mar de Vigo,
....e bannar-nos emos nas ondas.

Quantas sabedes amar amado
treides comig' a lo mar levado,
....e bannar-nos emos nas ondas.

Treides comig' a lo mar de Vigo,
e veeremo-lo meu amigo,
....e bannar-nos emos nas ondas.

Treides comig' a lo mar levado,
e veeremo-lo meu amado,
....e bannar-nos emos nas ondas.

Martín Codax
(Siglos XIII-XIV)

Versión en castellano de Un poema cada día

Cuantas sabéis amar a amigo
venid conmigo al mar de Vigo,
...y nos bañaremos en las olas.

Cuantas sabéis amar a amado
venid conmigo al mar agitado,
...y nos bañaremos en las olas.

Venid conmigo al mar de Vigo,
y veremos a mi amigo,
...y nos bañaremos en las olas.

Venid conmigo al mar agitado,
y veremos a mi amado,
...y nos bañaremos en las olas.

miércoles, 9 de noviembre de 2011

Tanto amare, tanto amare

En el patio, Frederick Arthur Bridgam (1847-1928)

¡Tanto amare, tanto amare,
habib, tanto amare!
Enfermaron olios nidios
e dolen tan male.

Anónimo
(Siglo XI)

Versión en castellano de Un poema cada día

¡Tanto amar, tanto amar,
amigo, tanto amar!
Enfermaron mis ojos brillantes
y duelen tanto.

martes, 8 de noviembre de 2011

Que no me desnudéis

-Que no me desnudéis,
amores de mi vida,
que no me desnudéis,
que yo me iré en camisa.

-Entrastes, mi señora,
en el huerto ajeno,
cogistes tres pericas
del peral del medio:
dejaredes la prenda
de amor verdadero.
-Que no me desnudéis,
que yo me iré en camisa.

Anónimo
(Siglo XV)
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...